وبلاگ فروش اکسیژن ساز

» دستگاه اکسیژن ساز چیست؟

مقررات هواپیمایی در صورت از بین رفتن فشار کابین در ارتفاعی که فشار جزئی اکسیژن برای حفظ هوشیاری کافی نباشد ، تأمین اکسیژن اضطراری در دسترس مسافران است. مسائل مربوط به وزن ، پیچیدگی و نگهداری مربوط به سیستم مخزن اکسیژن به این معنی است که اکثر هواپیماهای حمل و نقل از ژنراتورهای اکسیژن شیمیایی برای تأمین اکسیژن اضطراری برای سرنشینان کابین مسافر استفاده می کنند.

اکسیژن سازها معمولاً بالای هر ردیف صندلی نصب می شوند. اگر ارتفاع کابین به یک ارتفاع از پیش تعیین شده برسد (14000 "استاندارد است) ، یا اگر سیستم توسط خدمه پرواز فعال شود ، پانل های بالای سر باز می شوند و ماسک های اکسیژن خارج می شوند. برای قرار دادن ماسک ، لازم است کاربر قصد دارد آن را پایین بکشد و این عمل سوزن را آزاد کرده و ژنراتور را فعال می کند.

هسته اکسید کننده یک مولد اکسیژن معمولاً شامل کلرات سدیم مخلوط با <5٪ پراکسید باریم و <1٪ پرکلرات پتاسیم است. این هسته با استفاده از گرما فعال می شود ، که به طور معمول توسط مخلوطی از استیفنات سرب و تتراسن تولید می شود که خود با یک بار انفجاری کوچک در یک درپوش ضربه ای فعال می شود.

 این بار منفجره با رهاسازی یک مکانیزم آغازگر فنر دار مهار می شود و تا زمانی که با کشیدن تسمه یا طناب که در هنگام انتشار ماسک های اکسیژن از صفحات بالای سر قابل مشاهده است ، مهار می شود ، مهار می شود. پس از فعال شدن ، واکنش شیمیایی و تولید اکسیژن تا زمان اتمام ژنراتور ادامه خواهد داشت ، بسته به نوع و اندازه ژنراتور نصب شده ، معمولاً در محدوده 12 تا 20 دقیقه است. واکنش مواد شیمیایی مقدار قابل توجهی گرما تولید می کند و کپسول ژنراتور در محفظه سربار می تواند به دمای بالاتر از 250 درجه سانتیگراد برسد. تأثیر این امر این است که بوی سوزان غالباً پیش بینی نشده ای ممکن است در کابین مسافر آشکار شده و باعث ایجاد زنگ خطر شود.

۰ نظر / ۶۸۱ بازدید